18 juli 2022, Leeuwarden, Nederland
Het 18 juli 2022, ongeveer 3 uur in de middag. Ik sta voor het WTC hotel in Leeuwarden te wachten op Stefan. Met mij staan er nog een klein honderd mensen te wachten. Syb van der Ploeg staat te zingen: “Jou my dyn hân, jou my dyn hert, asto it doarst mei my….” je kent het wel. Verderop in de stad loopt Stefan. Het zijn zware, vermoeide stappen. Na 108 uren zwemmen, 7 uren fietsen en 32 uren hardlopen heeft hij het bijna volbracht. Iets wat niemand hem voor deed: De Elfstedentriathlon
Vraag het menig Fries en ze vertellen je dat de Elfstedentocht het mooiste is wat er bestaat. Men spreekt van Heilige grond, of nouja: water, als het over de tweehonderd kilometer lange route door de Friese provincie gaat. Hij wordt nog jaarlijks verreden, al dan wel op de fiets. Op de schaats was dit voor het laatst in 1997. En toch blijft deze mythische tocht ons betoveren. In Friesland word je er snel aan herinnert, je komt immers al snel in 1 van de Elf steden.
Een paar jaar geleden kwam de tocht der tochten weer nationaal in de belangstelling. Olympisch zwemmer Maarten van der Weijden ging de tocht al zwemmend afleggen. Voor het eerst in meer dan 20 jaar werden de wateren weer gebruikt als het decor van een Elfstedentocht. Maar dan in een iets ander jasje. Ergens in Leeuwarden zat toen Stefan van der Pal toe te kijken en te bedenken dat ook hij deze legendarische tocht zou afleggen. Maar dan drie keer. Eerst zwemmend, daarna fietsend en tot slot al hardlopend. Een ware Elfstedentriathlon.
Doordat Maarten in zijn eerste poging niet slaagde, stelde Stefan zijn plannen een jaar uit. En toen kwam Covid-19 om de hoek, dus weer werden de plannen versteld. op 11 juli 2022 is het dan eindelijk zo ver, om 7 uur in de ochtend springt Stefan het water in. Vergezeld door zijn team op zijn begeleidende sloep gaat hij op weg om geschiedenis te schrijven. “In deagewoane Fries dy ’t as earste persoan ea de Alvestêdetriatlon foltôge hat” zegt hij er zelf over. In het nederlands: “Een doodgewone Fries die als eerste persoon ooit de Elfstedentriathlon voltooid heeft”.
Ik ontmoet Stefan een paar weken voor zijn tocht. Voor 14 Carbon, het fietsmerk waar Stefan de fietsetappe van zijn tocht op zal afleggen, mag ik een kleine campagne schieten. Meteen merk ik aan Stefan dat hij deze tocht wil volbrengen uit pure passie voor de sport. Hij verteld me dat hij altijd veel tijd in zijn sport heeft gestoken en dat hij dat eigenlijk wil inzetten voor iets positiefs in de maatschapij. Hij had de Tocht eerder al eens in Estafette vorm gezwommen voor een goed doel, maar nu wilde hij iets alleen doen. “Stichting Semmy wordt het doel waar ik dit voor doe” verteld hij. Stichting Semmy zet zich in om kinderen met hersenstam kanker een betere kans te geven op een langere levensverwachting en uiteindelijk genezing.
Ik haal mijn fiets uit de auto en samen gaan we op pad. Het is een kort stukje fietsen naar de andere kant van de snelweg. Hier maken we de beelden die 14 carbon nodig heeft. Ik ben erg geïnteresseerd in wat Stefan te vertellen heeft over zijn tocht. Om eerlijk te zijn wist ik namelijk niet dat hij dit zou gaan doen. Wat ik wel wist is dat Maarten van der Weijden een jaar later óók een Elfstedentriathlon wil volbrengen. Wat Stefan daar van vindt? “Alleen maar mooi, op die manier wordt er alleen maar meer geld opgehaald voor verschillende goede doelen. Dat kun je alleen maar toejuichen”
Als op 11 juli Stefan aan zijn “monstertocht” begint maak ik het plan om hem te volgen. Helaas lukt dit mij in de eerste dagen niet. Maar op de dag dat hij het water uitkomt in Leeuwarden en de zwem etappe voltooid, ben ik er bij. Eerder die dag heb ik nog een bruiloft gefotografeerd en daarna ben ik direct naar de stad gereden om dit niet te missen. Het lijkt een eenzijdig weerzien. Stefan wordt omringt door de lokale media en mensen die hem willen zien. Zijn team beschermt hem en ik kan hem vanaf de zijlijn goed vastleggen. Of hij mij heeft gezien? Ik denk het niet. Ondanks dat ik mijn camera nog geen halve meter van hem af had.
Een dag later stapt hij op de fiets. Ik moet werken, maar heb mezelf voorgenomen direct uit het werk naar de live locatie van Stefan te gaan om toch een paar fietsbeelden te maken. Dit bleek niet nodig, de snelheid zat er in, en binnen een paar uur was de fietstocht voltooid. “Je moet de fietstocht niet onderschatten en respect hebben voor de afstand” zei hij vooraf.
Een dag later begon de laatste etappe, het hardlopen. Met goede hoop en gelakte nagels ging Stefan op pad! Deze etappe heb ik op de voet (maar vooral in de auto ; ) gevolgd. Van stad naar stad, langs drukke en over lege wegen, al voor de zon opkwam. En ook de finish was ik bij. Waar Stefan niet als “deagewoane” (doodgewone) Fries werd onthaald, maar als echte held! Als eindbaas Stefan.
